Wij hebben Mellow als pup gekregen, hij was erg angstig en onzeker toe hij kwam. Hij kroop steeds weg, onder de bank en kwam nauwelijks tevoorschijn. Het was lastig om contact met hem te krijgen. Met veel geduld en een hele rustige duidelijke maar zachte benadering is dat uiteindelijk wel gelukt en hebben wij aan Mellow thuis een fantastische trouwe en enorm lieve hond, beter kan niet eigenlijk. Daarom vinden we het ook vreselijk dat we hem moeten herplaatsen, we zouden hem het allerliefst gewoon bij ons houden.
Maar we zijn nu 3,5 jaar verder en hebben alles gedaan om zijn gedrag buiten naar andere mensen toe te veranderen. Cursussen voor gedrag, verschillende dierenartsen, osteopaat om evt. pijnprikkels als oorzaak uit te sluiten tot een individueel traject met een hondentrainer voor reactieve honden omdat Mellow uitvalt naar vreemden en dan probeert na te jagen en te bijten.

We hebben daar veel van geleerd en helaas ook dat Mellow in ons gezin (mijzelf en vier kinderen van 18/16/12/12) en in onze omgeving (woonwijk met buiten auto's, mensen op de stoep, spelende kinderen, veel honden) teveel prikkels krijgt waardoor hij niet meer vooruit gaat in zijn gedrag. Het blijft te druk en teveel voor hem. Onlangs heeft hij twee keer in een week mensen gebeten, de laatste keer heeft hij helaas de riem stuk getrokken en van een voorbijganger de jas kapot gescheurd en in het been gebeten. Hij bijt niet door maar de persoon had wel een blauwe plek. Wij kunnen, hoe graag we ook willen, Mellow niet de rust geven die hij nodig heeft. Hij komt het beste tot zijn recht in een rustige woonomgeving, het liefst wat afgelegen met een grote omheinde tuin/ruimte waar hij in kan rondscharrelen. Of ergens waar er in een zeer prikkelvrije omgeving met hem gewandeld kan worden en er altijd voldoende afstand bewaard kan worden bij het passeren van anderen. En bij voorkeur begeleiding door 1 a 2 volwassenen.