'De kracht van onvoorwaardelijke liefde en oordeelloos zijn. Het maakt niet uit of je een keer een slechte bui hebt. Of wat je aan hebt. Of je misschien vweinig van een onderwerp afweet. Of een andere mening hebt. Dat maakt niet uit. Zij zien gewoon wie je bent.'
Kimberley Klaver is actrice, programmamaker, radio- en podcast host en romanschrijver van besteller Zuid Moeders Breken Niet. Ze speelde rollen in o.a. GTST en Vechtershart en presenteerde een radioprogramma op @qmusicnl. Ook heeft Kimberley een podcast met Lauren Verster en verschijnt er vanaf december een nieuwe podcast met Kim Feenstra. Kimberley was enorm gek op haar hondje Buddha. Hij leerde haar de kracht van onvoorwaardelijke liefde en oordeelloos zijn. Buddha is in 2021 overleden en 15 jaar geworden.
Wat maakte jullie band zo speciaal?
'De band die ik had met mijn hond Buddha voelde echt als mijn eerste kindje. En ook toen mijn kinderen er waren, voelde hij nog steeds als mijn kindje. Een harig kindje. Hij rekent op ons. Hij vertrouwt op ons. Hij was er voor ons. Hij was echt een onderdeel van het gezin. Hij draaide mee met ons leven. Zo trouw. Zijn onvoorwaardelijke liefde. Dat je niets hoeft te zeggen, maar gewoon samen kan zijn. Samen knuffelen en troost kan krijgen en geven. Dat alles maakte onze band zo speciaal. Het was een prachtige ziel. Ik mis hem elke dag. En ik eer hem ook elke dag. Dan bedank ik hem even wat hij mij heeft gegeven. Ook in tijden van diepe rouw. Het verlies van mijn vader. Hij was echt een geschenk. Door met hem te lopen en met hem te zijn. Samen op de bank te liggen. Dan gaf hij zoveel kracht. Ik denk dat heel veel mensen met een hondje dat herkennen. Het was zo bijzonder.'
Deed je ook andere dingen met Buddha naast knuffelen en aaien?
'Tuurlijk ging ik wandelen, aaien, knuffelen, naar het strand. Ik deed niet bepaalde trucjes met hem, maar hij ging gewoon met mij mee in het leven. Ik werkte in het begin veel als actrice, dus ik nam hem vaak mee naar set. Met mijn zusje ging hij mee naar het theater. Mijn moeder heeft een kledingzaak. We wisselden hem af. Dat vond hij heel gezellig. Hij ging overal mee naar toe. Ik ben echt een loper. Ik woon in de stad en loop graag van A naar B naar C. Dan liep hij altijd mee of hij ging mee op de fiets. Niet alleen een blokje om en knuffelen, maar het was heel divers voor hem. Ik vond het gezellig om hem bij me te hebben. En hem zoveel mogelijk van het leven te laten zien.'
Hoe ver ging jullie grens in huis?
'Hij was eigenlijk van nature heel lief. Niet zo bijterig of een sloper. Hij heeft nooit een schoen gepakt om erop te kauwen. Hij zat niet aan elektriciteitsdraden. Dat deed hij allemaal niet. Daarom voelde ik ook niet de behoefte om extra streng te zijn. Hij mocht best veel. Hij mocht op de bank. Ik vond het heerlijk als hij tegen me aan kwam liggen. Hij mocht ook op de kamers slapen. Niet op bed, maar dat vond hij zelf ook helemaal niet fijn. Zelf hechtte hij veel waarde aan zijn mandje met zijn favoriete knuffeltje. Dat was een egel en die nam ik altijd mee. Dan was hij helemaal content. Hij vond het wel heel lekker om in de buurt te zijn. En dat mocht dan ook. Ook als er visite was. Strenge regels waren er niet. Het was ook een hondje dat het makkelijk maakte. Ook qua zindelijkheid. Hij was goed met kinderen en andere honden. Het was echt een lieverd. Veel honden zijn lief, zachtaardig en makkelijk.'
Wat heb jij geleerd van je huisdieren?
'De kracht van onvoorwaardelijke liefde en oordeelloos zijn. Het maakt niet uit of je een keer een slechte bui hebt. Of wat je aan hebt. Of je misschien van een onderwerp weinig afweet. Of een andere mening hebt. Dat maakt niet uit. Zij zien gewoon wie je bent. Ze hebben je in hun hart gesloten en dat verandert niet. De kracht van onvoorwaardelijke liefde en oordeelloos naar iets kijken. Dat is voor de mens ontzettend moeilijk, maar dat probeer ik wel. Dat kunnen dieren ons echt leren.'
Voelden ze jouw emoties aan?
'Ja, hij voelde ontzettend mijn emoties aan. En daar reageerde hij ook op door bij me te komen zitten, tegen mijn been als ik troost nodig had. Als ik helemaal excited en bij was, merkte ik dat ook aan hem. Dan ging die staart helemaal heen en weer. Dan dacht hij “yes, feest” en wilde hij rennen. Of een speelse bui. Dat voelde hij aan en dan pakte hij al zijn speelgoed. Hij was heel gevoelig. Ik merkte ook als hij de energie van mij of iemand anders niet fijn vond. Dat is ook iets om te leren vind ik. De afstemming op de intuïtie. Luisteren naar je gevoel. Dat heeft hij mij ook ontzettend bijgebracht. Hij heeft ons heel veel gegeven. Mijn moeder, zusjes en mijn vader voordat hij overleed ook. Hij heeft echt tot het laatste moment bij zijn sterfbed gezeten. Dat was heel mooi. En hij zag het ook toen mijn vader was overleden. Dat hij zag als hond dat de ziel eruit was. Opeens draaide Buddha zijn hoofd en liep hij weg. Dat is moeilijk, maar ook heel mooi om te zien.'