Carquinyol

In een zonnig hoekje van een Spaans asiel ligt Carquinyol languit te spinnen in een straal zonlicht. Hij is drie jaar oud, met een prachtige zachte vacht met de mooiste tekeningen en ogen die glinsteren van nieuwsgierigheid. Zodra iemand het asiel binnenloopt, staat hij al klaar bij het hek van zijn verblijf. Zijn staart zwiept vrolijk heen en weer, en hij miauwt zachtjes alsof hij zegt: “Hallo, kom je voor mij?”

Carquinyol is geen gewone kat. Hij is een knuffelkampioen. Zodra een vrijwilliger zich bukt om hem te aaien, duwt hij zijn kopje tegen hun hand en begint luid te spinnen. Kinderen? Die vindt hij geweldig. Hij laat zich gewillig vertroetelen.

Ook met andere katten kan hij prima opschieten. Hij deelt zijn mandje zonder morren en wast af en toe zelfs de oren van zijn kattenvriendjes. En honden? Zolang ze katten gewend zijn, vindt Carquinyol ze best gezellig. Hij loopt er rustig langs, snuffelt even, en gaat dan weer verder met zijn favoriete bezigheid: aandacht zoeken.

Iedereen in het asiel is dol op hem, maar Carquinyol wacht nog steeds op dat ene speciale moment — het moment waarop iemand zijn gouden mandje komt brengen. Een thuis waar hij elke dag kan knuffelen, spelen en spinnen van geluk.